വൃന്ദാവനത്തിലെ അഭിനവ രാധമാർക്ക് .....

വൃന്ദാവനത്തിലെ അഭിനവരാധമാർക്ക് .....

.

 കണ്ടു ഞാൻ രാധയെ കാളിന്ദിതീരത്ത്

വൃന്ദാവനത്തിലെ കണ്ണുനീർത്തുള്ളിയെ. 

ശൂന്യമാമിഴികളിലലയടിക്കുന്നില്ല, 

അന്യമായ്ത്തീർന്നോരു പ്രണയപർവ്വം. 

സ്വപ്നങ്ങളില്ലിവിടെ, സ്വാർത്ഥമോഹങ്ങളാൽ 

സ്വർഗ്ഗം ചമയ്ക്കുവാനില്ല തൃഷ്ണ. 

പാർത്തിരിക്കുന്നിതോ, പശിയൊന്നടക്കുവാൻ 

നേർത്തോരു വാഞ്ഛയതൊന്നുമാത്രം. 

പരിത്യക്തയാണവൾ, സ്വസ്സുധാമത്തിൽനി -

ന്നതിക്രൂരമാം വിധം ദുഷ്ടബന്ധുക്കളാൽ. 

അനപത്യദുഃഖം, പതിതൻ വിയോഗം ,

വിനയായ് സപത്നിതൻ സ്വാർത്ഥമോഹം. 

ഇല്ലയിന്നാമനസ്സിലോർമ്മകൾപോലുമാ -

യിന്നലെകൾ തീർത്തോരു സ്നേഹസൗധം 

ഉണ്ടായിരിക്കാമവൾക്കുമാനന്ദത്തി -

ലാറാടിയുള്ളോരു ഭൂതകാലം 

ഭർതൃപരിചരണങ്ങൾ നിറയുന്ന പകലുകൾ 

പതിതന്റെ പരിലാളനങ്ങൾതൻ രാവുകൾ 

ശോകമേഘങ്ങളാ വിണ്ണിൽ വിരുന്നിനാ-

യേകമാത്രയ്ക്കും വരുന്നതില്ല .

ഒട്ടും നിനച്ചിരിക്കാതെയാ ജീവിത -

ച്ചില്ലുപാത്രം വീണുടഞ്ഞുപോയി 

യാത്ര ചോദിക്കാതെ, കണ്ണീർത്തുടയ്ക്കാതെ 

യാത്രയായൊരുദിനം പ്രാണനാഥൻ.

ഈവിധം പറയുവാനെന്തിരിക്കുന്നതീ 

ജീവിതം ജീവിതം തന്നെയല്ലേ !

പറയുവാനില്ലവൾക്കിനിയുള്ളകാലത്തി-

ന്നോർമ്മകൾപോലും വ്രണിതമത്രേ! 

ഒരുനീണ്ട നെടുവീർപ്പു പോലെയാ ജീവിതം 

വെറുതെയായ്ത്തീർന്നതീ  യമുനതൻ തീരത്ത് .

ആഴത്തിലൊരു മുറിവു ഹൃദയത്തിലേകിയാ 

പ്പാഴ്ജന്മമെങ്ങോ നടന്നുനീങ്ങി 

ഇടവും വലവും തിരിഞ്ഞൊന്നു നോക്കി ഞാൻ 

ഇനിയുമുണ്ടൊന്നല്ലൊരായിരം രാധമാർ 

സ്വപ്നങ്ങളില്ലാത്ത മോഹങ്ങൾ വിരിയാത്ത 

അഭിശപ്തജന്മ പ്രതിഛായകൾ 

കരുണതൻ നിഴൽപോലുമീയനാഥർക്കുമേൽ 

ചൊരിയുവാനൊരു ചില്ല ബാക്കിയില്ല 

ഇല്ലവർക്കാശ്വാസമേകുവാനൊരുകൊച്ചു 

സാന്ത്വനത്തിൻ സ്നേഹവാക്കുപോലും 

ദുരിതചിത്രങ്ങൾതൻ മാറാപ്പുമായ് നവ -

രാധമാരലയുന്നു വൃന്ദാവനത്തിങ്കൽ 

ശങ്കിക്കയാണു ഞാ,നെന്തിനായവരെ 

വിളിക്കുന്നു 'രാധ'യെന്നോമനപ്പേർ 

അവർക്കില്ല ഗോക്കൾ, നവനീത കുംഭങ്ങൾ 

അവർക്കില്ല വേണുഗാനത്തിന്റെ ശീലുകൾ 

അവർക്കായി നല്കുവാൻ ശൂന്യമെൻ കൈകളിൽ 

ഉള്ളതീ സ്നേഹാക്ഷരങ്ങൾ മാത്രം...

സ്നേഹാക്ഷരങ്ങൾ തൻ പൂക്കൾ മാത്രം - ഈ 

സ്നേഹാക്ഷരങ്ങൾ തൻ പൂക്കൾ മാത്രം......