കിനാവിൻപൂക്കൾ

കിനാവിൻപൂക്കൾ 

പ്രണയമൊഴുകുന്നൊരു പുഴയിലൂടെ
പ്രണയാർദ്രമാമൊരു പാട്ടുപോലെ
പ്രിയനേ നിൻ ശ്വാസനിശ്വാസങ്ങളിൽ
പ്രിയതരം  ഞാനുമൊന്നൊഴുകീടട്ടെ

പുണരുവാൻ നീട്ടുന്ന കൈകളിൽ ഞാൻ
പുലരിയിൽ വിരിയുമൊരു  വെണ്‍പൂവായി  
പുഞ്ചിരിമായാത്ത വദനമോടെ 
പുതുമണം വീശി മയങ്ങീടട്ടെ 

ആയിരം പൂക്കൾ വിരിഞ്ഞുനില്ക്കും 
ആരാമമുണ്ടു നിൻ ചാരെയെന്നാൽ 
ആരുമില്ലാത്തോരീ പാഴ്ച്ചെടിപ്പൂ 
ആരാരും കാണാതെ കാത്തുനിൽപ്പൂ .

ഇത്ര നാൾ നീ കണ്ടതില്ലെൻ കണ്ണിൽ
ഇനിയും പൊഴിഞ്ഞിടാ ദുഃഖബിന്ദു 
ഇരുളിൽ നീ കാണാൻ മറന്നുപോയോ 
ഇമകളിൽ നിറയുന്നോരശ്രുബിന്ദു

ഒരുവേള നാളെ ഞാൻ മാഞ്ഞുപോകിൽ 
ഒരുമാത്ര പോലും സ്മരിക്കവേണ്ട
ഒന്നായി വീണ്ടും ഒഴുകിടാനായ് 
ഒരുവട്ടം കൂടി പുനർജ്ജനിക്കാം

ആശിക്കയാണു ഞാനാത്മാർത്ഥമായ് 
ആയിരം ജന്മങ്ങൾ കഴിയുവാനായ് 
ആദിമധ്യാന്തങ്ങളെന്നിലൂടെ
ആയിരം വർഷമായ് നീ പതിയ്ക്കാൻ