കൃഷ്ണാ... ഭഗവാനേ...

നീലക്കാര്‍വര്‍ണ്ണാ മുരളീധരാ.......

എന്റെ ഹൃദയമാം കാളിന്ദി തീരത്തു കളിയാടി

നീവരില്ലേ ശ്യാമവര്‍ണ്ണവിരാജിതാ...

കൃഷ്ണാ.. മധുസൂദനാ.....

സൂക്ഷിച്ചു വെച്ചു ഞാന്‍

ഹൃദയത്തിലായിരം മയില്‍പ്പീലി,

വാടാത്ത മലര്‍മാല്യം-

കരതാരിലതും നിനക്കായ്

നവനീതകുംഭം നിറച്ചു വെച്ചു

നിനക്കാവോളമുണ്ണുവാന്‍ മാത്രമായി

മഞ്ഞപ്പട്ടുടയാട ചുറ്റിയെന്‍കണ്ണാ

നീ വരില്ലേയെന്റെ യമുനതന്‍ തീരത്ത്...

ഗോപികമാരായെന്‍ സ്വപ്നങ്ങളൊക്കെയും

നിന്നോടു കളിയാടാന്‍ കാത്തിരിപ്പൂ

മനസ്സാകും കാളിന്ദി കലുഷമാക്കും

സ്പര്‍ദ്ധ കാളിയനെ നീ നിഗ്രഹിക്കൂ..

നിര്‍മ്മലസ്നേഹമെന്‍ ഹൃത്തില്‍ നിറച്ചെന്റെ 

കണ്ണാ നീയെന്നെ അനുഗ്രഹിക്കൂ...

നീലക്കാര്‍വര്‍ണ്ണാ മുരളീധരാ...