ആത്മഹത്യയും ഒരുഗ്ലാസ്സ് വെള്ളവും

ആത്മഹത്യയും ഒരുഗ്ലാസ്സ് വെള്ളവും
.

ആത്മഹത്യയില്‍ നിന്നു പിന്‍തിരിപ്പിക്കാന്‍ ഒരുഗ്ലാസ്സ് വെള്ളത്തിനാവുമോ!.. അതെ, അതാണ് എന്റെ അനുഭവം .
ഏതാനും വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുന്‍പാണ്. നമുക്കുണ്ടാകുന്ന സങ്കടങ്ങള്‍ ഒരുപക്ഷേ മറ്റുള്ളവര്‍ക്കു മനസ്സിലാകണമെന്നില്ല. അതുകൊണ്ടു തന്നെ ചിലപ്പോള്‍ ആശ്വസിപ്പിക്കാന്‍ ആരും ഉണ്ടായെന്നും വരില്ല . അപ്രതീക്ഷിതമായി അനിഷ്ടങ്ങല്‍ വന്നു ഭവിച്ചാല്‍ പെട്ടെന്നുള്‍ക്കൊള്ളാ ന്‍ കഴിയാതെവരും . സ്വന്തം ജീവിതത്തോടടുക്കുമ്പോള്‍ നമുക്കു പക്വത കുറയുമോ എന്നും എനിക്കു തോന്നാറുണ്ട്. അങ്ങനെയൊരു ഘട്ടത്തിലാണ് ഞാന്‍ ആത്മഹത്യ ചെയ്യാന്‍ തീരുമാനിച്ചത് .

അതൊരു ഞായറാഴ്ചയായിരുന്നു . വീട്ടില്‍ ഞാന്‍ മാത്രം . ചേട്ടന്‍ ഔദ്യോഗികാവശ്യത്തിനായി ദൂരെ എവിടെയോ പോയതാണ്. രണ്ടുദിവസ്ം കഴിഞ്ഞേ വരൂ. മോന്‍ ഗുവാഹട്ടി ഐ ഐ ടി യില്‍ ബി ടെക്ക് ഒന്നാം വര്‍ഷം പഠിക്കുന്നു. അവന്‍ ജനനം മുതല്‍ എന്റെ ജീവവായു പോലെ ഒപ്പമുണ്ടായിരുന്നതാണ്. പെട്ടെന്ന്  അവൻ വളരെ അകലെയായപ്പോൾ  ഞാൻ  മാനസികമായി ഒരുപാടു തളര്‍ന്നുപോയി. ആ കാലത്തുണ്ടായ മറ്റുചില ചില സംഭവവികാസങ്ങള്‍ അതികഠിനമായ ദുഃഖം സമ്മാനിക്കുകയും ചെയ്തു. മറ്റൊരാളോടു  പങ്കുവയ്ക്കാൻ കഴിയാത്ത ദുഃഖങ്ങൾ . ഒറ്റയ്ക്കായപ്പോള്‍ അതിന്റെ കാഠിന്യം അധികരിച്ചു.  പെട്ടെന്ന് എന്നെ ആര്‍ക്കും വേണ്ടാതായതുപോലെ, ഞാനീ ലോകത്തു തന്നെ അധികപ്പറ്റായതുപോലെ ഒരു തോന്നല്‍. ഇനി ജീവിച്ചിരിക്കേണ്ട എന്നുതന്നെ തീരുമാനിച്ചു. 

ആത്മഹത്യ ചെയ്യാന്‍ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു, പക്ഷേ എങ്ങനെ വേണമെന്നറിയില്ല. സന്ധ്യയോയടടുത്ത സമയം . അതുവരെ ഒന്നും കഴിച്ചിട്ടില്ല. വെള്ളംപോലും കുടിച്ചിട്ടുമില്ല. വീട്ടില്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന എന്തൊക്കെയോ കുറേ ഗുളികകള്‍ ഒന്നിച്ചെടുത്തു കഴിക്കാമെന്നു  തീരുമാനിച്ചു. ഇടയ്ക്ക് ഉറക്കമില്ലാതെ വന്നപ്പോൾ  ഡോക്ടര്‍ പലപ്പോഴായി കഴിക്കാന്‍ തന്ന ഗുളികകള്‍ കഴിക്കാതെ വെച്ചിരുന്നതും ഉണ്ട്. എല്ലാം കൂടി കഴിച്ചു കിടന്നുറങ്ങാം പിന്നെ ഒന്നുമറിയേണ്ടല്ലോ. ഗുളികയെടുത്തു വെച്ചിട്ട് അടുക്കളയിലേക്കു നടന്നു . ഗ്ലാസ്സില്‍ വെള്ളമെടുക്കുമ്പോളാണ് കടുത്ത ദാഹമുണ്ടല്ലോ എന്നോര്‍ത്തത്. പെട്ടെന്ന് ആ വെള്ളം  മുഴുവന്‍ കുടിച്ചു. ഹൊ! അപ്പോള്‍ തോന്നിയ ആശ്വാസം പറഞ്ഞറിയിക്കാന്‍ വയ്യ. പിന്നെയും ഞാന്‍ വെള്ളം കുടിച്ചു ദാഹം മാറുവോളം .

പൊടുന്നനെ  എന്റെ ചിന്ത ആ ഒരുഗ്ലാസ്സ് വെള്ളത്തിലേക്കു  തിരിഞ്ഞു . എത്ര ആശ്വാസമാണെനിക്കു കിട്ടിയത് എന്ന സത്യം പിന്നെയും എന്നെ ചിന്തിപ്പിച്ചു. കേവലം ഒരുഗ്ലാസ്സ് വെള്ളം എന്നെ ഇത്രയേറെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നെങ്കില്‍ , അതെനിക്കിത്രയേറെ ആനന്ദം പ്രദാനം ചെയ്യുന്നുവെങ്കില്‍ ഞാനെന്തിനു മരിക്കണം! ഈ പ്രകൃതി മുഴുവനും നമ്മെ സന്തോഷിപ്പിക്കാനുള്ളതല്ലേ. ആ സന്തോഷം എന്തിനില്ലാതാക്കണം. ... ഞാന്‍ പോയി  മുഖം കഴുകി, വേഷമൊക്കെ മാറി സന്ധ്യയുടെ ചുവന്ന വഴികളിലേയ്ക്കിറങ്ങി നടന്നു . ആ നടത്ത കുറേ സമയം തുടര്‍ന്നു. ജീവിതത്തിലേയ്ക്കെന്നപോലെ .