മഴ !

മഴ !

നീ ഞങ്ങള്‍ക്കു പ്രിയമുള്ലവള്‍.

കാലവര്‍ഷവും തുലാവര്‍ഷവുമല്ലാതെ 

അനവധി വര്‍ഷമായ്

നീ ഞങ്ങളില്‍ പെയ്തിറങ്ങുകയാണ് 

ഓരോ നിമിഷവും .

എത്രയോ ലാസ്യനൃത്തങ്ങള്‍ 

എത്രയോ രുദ്രതാണ്ഡവങ്ങള്‍ 

നീ ആടിത്തിമിര്‍ത്തിരിക്കുന്നു 

ഓരോ നടനവേകളില്‍ നിന്ന്

നീ അരങ്ങൊഴിയുമ്പോഴും

നിന്റെ കുളിരാര്‍ന്ന ആര്‍ദ്രതയെ മാത്രം 

സ്നേഹച്ചൂടില്‍ പൊതിഞ്ഞെടുത്ത്

ഞങ്ങള്‍ നെഞ്ചിലേറ്റുന്നുണ്ടാവും.

നിന്നോടുള്ള ഒടുങ്ങാത്ത പ്രണയത്തിന്റെ 

തിരുശേഷിപ്പുപോലെ 

ഒരിന്ദ്രധനുസ്സും ഓര്‍മ്മയുടെ  മാനത്തെവിടെയോ

ഉദിച്ചു നില്‍ക്കുന്നുണ്ടാകും ... 

'നശിച്ച മഴ'യെന്നു ശപിക്കുമ്പോഴും 

നിന്നെ മുറുകെ പുണരുന്നു 

സ്നേഹവായ്പ്പോടെ

നീ കളഞ്ഞിട്ടു പോകുന്ന

ഹരിത കഞ്ചുകത്തിലേയ്ക്ക്

കണ്ണൊളി പായിച്ച് .. 

അതെ, നിന്നെ ഞങ്ങള്‍ സ്നേഹിക്കുകയാണ്

സ്നേഹിക്കുക മാത്രം ..

എന്നിട്ടും നീയെന്തിനാണിങ്ങനെ കലിതുള്ളുന്നത്!