നീർമാതളം പൂക്കുമ്പോൾ
=======================
കാലത്തിൻ വഴികളിലോർമ്മതൻ തേരേറി
പിൻതിരിഞ്ഞൊന്നു ഞാൻ പോയീടട്ടെ
ആയിരം കാതങ്ങളകലെയാണെങ്കിലും
ഒരുമാത്ര മതിയെനിക്കവിടെയെത്താൻ .
അന്തിയിൽ മഞ്ഞിൽക്കുളിച്ചുവന്നെത്തുന്ന
പൂർണ്ണേന്ദു കണ്ണാടിനോക്കുമാപ്പൊയ്കയും
നക്ഷത്രപ്പൂക്കൾ വിടർത്തിനിൽക്കുന്നതാം
നീർമ്മാതളത്തിൻ ചുവട്ടിലെ തല്പവും
എൻമനോമുകുരത്തിലൊരുവർണ്ണചിത്രമായ്-
ത്തെളിയുന്നെന്നാത്മപ്രതിച്ഛായയായ് .
എൻപ്രിയതോഴീ, നാമിരുവരും ചേർന്നെത്ര
സായന്തനങ്ങൾക്കു വർണ്ണമേകി!
ചുള്ളികൾക്കൊണ്ടു നാം കെട്ടിയുണ്ടാക്കിയ
കേളീഗൃഹത്തിന്റെ പൂമുഖക്കോലായിൽ
മക്കൾക്ക് നൽകുവാൻ കണ്ണഞ്ചിരട്ടയിൽ
മണ്ണപ്പം, കഞ്ഞി, കറികളുമുണ്ടാക്കിയ-
ന്നെത്രമേലാഹ്ലാപൂരിതം നമ്മൾചേർ-
ന്നമ്മയുമച്ചനുമായിക്കളിച്ചില്ലേ..
എങ്ങോ മറഞ്ഞുപോയക്കാലമൊക്കെയും
എന്നോ പിരിഞ്ഞു നാമേതോ വഴികളിൽ
എങ്കിലുമെൻപ്രിയതോഴീ, നിന്നോർമ്മകൾ
ഹൃത്തിൽ വിടർത്തുന്നു നീർമാതളപ്പൂക്കൾ
അക്കാലമെന്നുമെനിക്കെൻ മനസ്സിലെ
നീർമാതളത്തിന്റെ പൊൻവസന്തം.
No comments:
Post a Comment